വിയർപ്പ് -ആഷ്‌ന ഷാജു കുറുങ്ങാട്ടിൽ

                                                          കവിത                            

                                          

                                               വിയർപ്പ്

വിയർത്തുകെട്ടിയ ഉടലിന്മേലെ 

 ആവണകണ്ണ തേച്ചുവെച്ചവൾ

അറുത്തുകെട്ടിയ പോത്തിന്റെ കാലുകളെ

അരിഞ്ഞെടുത്തവൾ അടുപ്പിലിട്ടു

വറ്റിയ തോട്ടിലെ ഒടുവിലത്തെ

വെള്ളവും തേവി

കടത്തനുണ്ണി വിയർപ്പു തുടച്ചു

കറുത്തിരുണ്ട കാർമേഘത്തെ

വിയർപ്പ് കാട്ടി നേർരേഖ പറഞ്ഞു

ഉടുത്തുവെച്ച പൊൻശീലയില്ല

വിയർത്തുകെട്ടിയ കൈകളിൽ

ഓടിയൊളിച്ച മാൻകിടാവിന്റെ

കിതപ്പ് പറ്റിയ ഇലകളുണ്ട്

അസറ് ചൊല്ലാൻ തട്ടമിട്ടവളും

കുർബാനകാണാൻ മുട്ടുമടക്കിയവളും

പൂജചെയ്യാൻ കളംവരച്ച പൂജാരിയും

ഒടുവിൽ ഒന്ന് തുടച്ചു

വിയർപ്പ്

പട്ടിണികൊണ്ട് ആമാശയത്തിലേക്ക്

പൊക്കിൾകോടി കുഴിഞ്ഞവനും

യന്ത്രംകൊണ്ട് ചുമരുകെട്ടിയ

മഹാനും തുടച്ചത് വിയർപ്പാണ്

ഒടിവിൽ വിയർപ്പ്

പരാജയപെട്ടു

ആറടിമണ്ണിലേക്ക് അവനെ

കൊടുക്കാൻ ഒരുങ്ങിയപ്പോൾ

ഐസ് ഇട്ട പെട്ടികളിൽ

കൈവെച്ചു കരഞ്ഞത്

മരിച്ചവന്റെ

പെണ്ണുമാത്രമല്ല

അന്ത്യചുംബനം നഷ്‌ടമായ

വിയർപ്പാണ്

ഇത് വിയർപ്പിന്റെ ലോകം

വിയർപ്പിന്റെ ലോകം

-ആഷ്‌ന ഷാജു കുറുങ്ങാട്ടിൽ