പുനർജനി കവിത ഡോ സുകേഷ്

 

കവിത

പുനർജനി  

ഡോ. സുകേഷ്

പ്രാണൻ നിറുത്താൻ ജലത്തിൽ വീണു 

പണിപ്പെടുന്നോരെറുമ്പു പോൽ,. 

കരഞ്ഞുകരഞ്ഞു ഉൾക്കണ്ണീരു

പതിച്ചെരിയാ കനൽ നിലനില്കവേ!

നിഷേധങ്ങൾ വാശിയായ് മാറിയതു 

വിഷമം മറയ്ക്കാനായിരുന്നു !

കൂരമ്പേറ്റു പിളർക്കാത്ത നെഞ്ചതാ

കരിങ്കല്ലായി തീർന്നിരുന്നു, 

കൺകളിൽ ഉള്ളിലൊരുകുടം നീര് 

തുളുമ്പാതെ മൂടിവച്ചു, 

വന്യമായൊരാഴി കൂട്ടി അകമേ 

പുനർജ്ജനികാൻ കേണിരുന്നു.

മന്ത്രവടിയാൽ ആരോ ഒരിക്കലൊരു 

താന്ത്രിക ജാലം തീർത്തിരുന്നു.

ആ പുനർജ്ജന്മം തീർത്തൊരു ലോകേ 

അപ്സരസ്സായവൾ മാറി !

ഗന്ധർവവാടിയാം ആ പറുദീസയിൽ 

ഗന്ധംപരത്തും പുഷ്പമായി. 

ഉണരാതെ കാണും സ്വപ്നമെന്നാകിലും 

ഉണ്മയാണെന്നവൾ കാത്തു:

കടമകളെല്ലാം ഇട്ടെറിഞ്ഞുംകൊണ്ട് 

ആടിയും പാടിയും നിന്നു :

താന്ത്രികശക്തിക്കൊരന്ത്യമുണ്ടെന്നറിഞ്ഞീലാ :

കൈക്കുമ്പിളിൽനിന്നൂർന്നിറങ്ങുന്ന

സകലമാകും  പ്രത്യാശകളും !

പരന്നു കിടക്കുമീ ഭൂമിപ്രതലത്തിൽ 

തീരാകനവുകൾ ബാക്കിയാക്കി, 

പുനർജ്ജനിക്കുന്നോരു ലോകത്തിലും 

ഹനിക്കപ്പെടും മനോരാജ്യങ്ങൾ !!

             ഡോ. സുകേഷ്...                           https://www.blogger.com/blog/posts/3147672121396187900