മടി (ചെറുകഥ) ഗാഥ

മടി 

                                     ഗാഥ

                                                   പഹയൻ വല്ലാണ്ടെന്നെ പ്രണയിക്കുന്നുണ്ടിപ്പോ. വായിക്കാ നാവണില്ല എഴുതാനാവണില്ല. വായനക്കിരുന്നാൽ കൺപോള കളിലവൻ അനുരാഗമധുരം പുരട്ടി ഉറക്കത്തിലേക്കു തള്ളിയിടും. എന്നാ പിന്നെ എന്തേലുമെഴുതാന്നു വെച്ചാലോ അവിടേം വരും ഉഡായിപ്പുമായി. അക്ഷരങ്ങൾക്കും വാക്കുകൾക്കും പഞ്ഞം വരുത്തി മനുഷ്യനെ മക്കാറാക്കാൻ. ഓനെക്കൊണ്ടുള്ള ബേജാറ് ചില്ലറയല്ലാട്ടാ. വാട്സാപ്പ് കൂട്ടായ്മകളിലൊക്കെ  ഒന്ന് കേറിയിറങ്ങുവല്ലാതെ ഒന്നും മനസ്സിരുത്തിയങ്ങു വായിക്കാനോ അഭിപ്രായങ്ങളോ ട്രോളുകളോ എഴുതിയൊട്ടിക്കാനോ പാറ്റണില്ലാലോൻറെ പഹയാ. അതിന്റൂടയാ ഇടിവെട്ട്യോന്റെ തലേ തേങ്ങാ വീണതും പാമ്പുകടിച്ചതും എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ സംസർഗ്ഗനിഷിദ്ധത്തിനായി പൂട്ടിയിടൽ വീണ്ടും രണ്ടാഴ്‌ച കാലത്തേക്ക്  കൂടി നീട്ടിയത്. എന്റെ കാമുകനിതില്പരം സന്തോഷിക്കാൻ വേറെന്തേലും വേണോ

കാര്യമെന്തായാലും എന്റെ കാര്യത്തിലൊരു തീരുമാനായി. ഇങ്ങനെ പ്രണയക്കടലിലാറാടിയാൽ കൊറോണക്കാലം (ഭൂതകാലം, ഭാവികാലം എന്നൊക്കെ പറയണ പോലെ ഇമ്മടെ പിള്ളേർക്ക് നാളെ പഠിക്കാനുള്ള ഒരു കാലാ ഇതും ... ഇതാണ് മക്കളെ ദീർഘവീക്ഷണം) കഴിയുമ്പോളേക്കും ഇമ്മടെ ചോരതള്ള്‌ (ബിപി ക്കു ഞാൻ കണ്ടുപിടിച്ച മലയാളം വാക്കാണ് .. ഒരറിയിപ്പ് : ഇതെന്റെ മാത്രം കണ്ടുപിടുത്തമാണ്, അവകാശം പറഞ്ഞാരും വന്നേക്കരുതെന്നും  മലയാള വ്യാകരണമോ മറ്റു ഉന്നത ഗ്രന്ഥങ്ങളോ ഒന്നും ഇതിനുത്തരവാദികളല്ലെന്നും രേഖപ്പെടുത്തുന്നു), പഞ്ചാര, കൊഴുപ്പു ഇതൊക്കെ ഉച്ചസ്ഥായീലെത്തി ഒരു തീരുമാനാകും.

എന്നാലുന്റെ കാമുക നീയുമീ കൊറോണയും പങ്കു കച്ചോടക്കാരാണോ ? ഒരു സംശയാണെ ? 

ദേ !!! വീണ്ടും പഹയന്റെ പണി തുടങ്ങി ... എഴുത്തൊന്നും വരണില്ലാട്ടാ...

ഗാഥ