അടിവേരുകൾ അനിത ശരത്

   കവിത

അടിവേരുകൾ 

അനിത ശരത്

എന്റെ കിനാവിന്റെ വാതായനങ്ങളിലൂടെ 

ഇപ്പോൾ ഇരുട്ട് മാത്രമാണ് കടന്നുവരുന്നത് 

എന്റെ ഹൃദയാകാശത്തിൽ 

നഷ്ടസ്വപ്‌നങ്ങൾ വരച്ച മഴവില്ല് 

നിറങ്ങൾ പടർന്ന് വികൃതമാവുന്നു 

ഇലകൾ കൊഴിഞ്ഞ മരവിടവിലൂടെ 

ഒരു ബാലവിധുപോലെ നീ.. 

എന്റെ ഉദരത്തിലെ അതിഥി 

വൃദ്ധിയിലേക്കുള്ള നിന്റെ പ്രയാണം 

പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന ഞാൻ 

അമിതാഹ്ലാദവും ആത്മസംഘർഷവും 

ഇപ്പോൾ ഒരുതുണ്ട് ശീലയാൽ മറയ്ക്കുന്നു 

ഇവിടെ,  മനുഷ്യന്റെ മൃഗതൃഷ്ണയ്ക്കുമീതേ 

കണ്ണുകൾ കാണാത്തതെന്തോ  പിടിമുറുക്കിയിരിക്കുന്നു 

എന്റെ താരാട്ടുവരികൾ തെറ്റുന്നു എങ്കിലും 

എന്റെ ദീർഘനിശ്വാസങ്ങൾ നിനക്കുവേണ്ടിയുള്ള 

അർത്ഥനയായിമാറുന്നു 

പൊക്കിൾക്കൊടിയെന്ന അടിവേരാൽ 

നീയെന്നിൽ തളയ്ക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ടല്ലോ 

ആശ്വാസമതാണ് 

അടിവേരുകൾ അനഘബന്ധത്തിന്റെ 

അടയാളങ്ങളാണ് 

അവ പിണയട്ടെ.... പൊട്ടാതിരിക്കട്ടെ... 

നിന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നൊരമ്മ.....